پرواز

سال ها آرزوی انسان پرواز بود

وقتی به این آرزو دست یافت، شاد و مسرور شد.

عرب نامش را گذاشت «المقار» ؛ محل عروج و بالا رفتن...

ولی ما نامیدیم اش «فرودگاه» ؛ محل سقوط...

شاید هنوز از هبوط آدم دلگیر بودیم...

پی نوشت: البته شاید به خاطر این باشه که ما در کشورمان بیشتر به سقوط عادت کردیم تا عروج...

آسمان کویر

امشب آسمان کویر مرا به یاد کودکی ام انداخت، چه بسیار شب هایی که بر نَمَد گوشه ی حیاط طاق باز می خوابیدم و به طاق بی انتهای آن خیره می شدم و در وسعت بی کران اش غرق می شدم و در خیالم با ستارگانش بازی می کردم.

تجدید این خاطره فکر امروز مرا به اندیشه در یُسَبِحُ لله ما فی السماوات و الارض فرو برد، اینکه ذره ای ناچیز چو من را چه لیاقت از اینکه نشانی از او باشد¹ ، این جسم خاکی گُم است و ناپیدا در این افلاک...

***

خیره به آسمان شهابی از نظرم گذشت، در کودکی باور داشتم هر شهاب آرزویی برمی آورد و امشب آرزویم تو بودی، ای بزرگ ترین آرزوی آرزومندان...

13/6/1392

میانه ی کویر ، جاده جندق به انارک

پی نوشت:

1. «یسبح لله ما فی السموات و ما فی الارض»:

(هر آنچه در آسمانها و زمین است خدای را تسبیح می گوید)

یعنی همه موجودات آسمانها و زمین به زبان و با وجود خویش خداوند را از هرچه لایق ساحت او نیست منزه می شمارند... برای توضیح بیشتر به تفاسیر مبسوط مراجعه کنید.

زیارات جانان

آرام قدم بردار

مراقب باش

غبار قدم زائر بر زمین است

سرفرو انداز و ببین

پا نگذاری

بر جای قدوم عطر آگین اش

بالِ پرواز دارد

و طواف می کند

و تو دو چشم تر داری

و نگاه می کنی!

***

إذن بگیر و روانه شو

حواست باشد

سنگ فرش مقدس اش

مَقدَم عباد صالح عصور است

آسمانش مطاف ملائک است

جای جای زمین اش

مَهبِط عرشیان است

بال گسترانیده اند

و فرش کرده اند

آیا تو پاک کرده ای؟

آماده ای برای دیدار؟

***

غوغایی برپاست

همه می ستانند از خان کَرَم

تو نیز دل بگشا و بطلب

از واسطه فیض تو نیز بخواه

تا نشانت دهد

حلقه اتصال زمین و آسمان کیست

نمی دانم توجه ات به اوست

یا به کاشی و آیینه و گچبری؟!

حواست به هر کدام است

از همو هم خواهی گرفت

از آنها هیچ چیز

و از او همه چیز...

 

1393/1/25

22:10

رو به حضرت شمس الشموس