آسمان کویر

امشب آسمان کویر مرا به یاد کودکی ام انداخت، چه بسیار شب هایی که بر نَمَد گوشه ی حیاط طاق باز می خوابیدم و به طاق بی انتهای آن خیره می شدم و در وسعت بی کران اش غرق می شدم و در خیالم با ستارگانش بازی می کردم.

تجدید این خاطره فکر امروز مرا به اندیشه در یُسَبِحُ لله ما فی السماوات و الارض فرو برد، اینکه ذره ای ناچیز چو من را چه لیاقت از اینکه نشانی از او باشد¹ ، این جسم خاکی گُم است و ناپیدا در این افلاک...

***

خیره به آسمان شهابی از نظرم گذشت، در کودکی باور داشتم هر شهاب آرزویی برمی آورد و امشب آرزویم تو بودی، ای بزرگ ترین آرزوی آرزومندان...

13/6/1392

میانه ی کویر ، جاده جندق به انارک

پی نوشت:

1. «یسبح لله ما فی السموات و ما فی الارض»:

(هر آنچه در آسمانها و زمین است خدای را تسبیح می گوید)

یعنی همه موجودات آسمانها و زمین به زبان و با وجود خویش خداوند را از هرچه لایق ساحت او نیست منزه می شمارند... برای توضیح بیشتر به تفاسیر مبسوط مراجعه کنید.